Vakantie In Turkije
Ik ging een keer op vakantie, ik ga vaker op vakantie maar dit jaar ging ik naar Turkije. Een mooi dorpje met allemaal kastelen. Het zou verlaten zijn dus ik was benieuwd of het er allemaal nog zou staan. Toen ik er aan kwam zagen we alleen heel vaak het zelfde lelijke kasteel. Een soort Efteling met allemaal dezelfde gebouwen.
We gingen naar binnen bij het eerste huis en om de eerste hoek leek het alsof je er zo in kon gaan wonen, maar als je dan verder kijkt mis je allerlei stenen. Het volgende huis, het zelfde witte huis, net zo lelijk als het andere gebouw. Hier kan niks gebeuren zou je zeggen. Bij binnenkomst stond er een bank. Degene die bij mij liep zei, wat is dit? Een bankstel hier? Misschien van dakloze? We gingen verder door het huis, we vonden een t-shirt, een broek, schoenen, rare dingen voor een huis die niet af is. In de keuken was niets bijzonders behalve dat het niet af was, je mist het fornuis.
We gingen verder via de trap naar de volgende verdieping, naar de slaapkamer. We maakte de deur open en daar lag iets. We sprongen naar achter maar toen we toch gingen kijken bleek dit een pop te zijn. Wie laat hier nou een pop achter?
We keken verder in de andere kamers maar deze waren erg saai. Toen we de trap af liepen, de deur uit lag daar ineens een briefje met de tekst “Ga weg hier!” Dat is wel raar, dit zal vast een grap zijn!
Bij het volgende huis lag weer een zelfde briefje met “Ga weg!” we gingen er vanuit dat iemand hier een grapje uithaalde.
Het volgende huis was helemaal af, je kon hier zo in gaan wonen. We wilde de andere huizen eigenlijk ook zien maar daarvoor was het al te laat dus zijn we terug gegaan naar het hotel. Morgen gaan we terug, dan is het onze dag. We spraken andere in de omgeving en vroegen of zij ook de kastelen hebben bezocht. Dit hadden ze, maar zij hadden geen rare briefjes gevonden. In het hotel werd er op de deur geklopt, onder de deur door werd een briefje geschoven met weer “Ga weg hier!”
Ondanks dat gingen we de volgende dag toch terug. Op een geheime plaats hadden we een camera geplaatst om de grappenmakker van de briefjes te pakken. We gingen naar binnen toe, gingen de verschillende ruimtes af en bleven bij ons plan om de grappenmakker te pakken! Toen we naar buiten gingen lag daar toch weer een briefje, wij dachten dat we nu konden zien wie hier achter zat. Het bleek een meneer zonder haar, rode ogen en leek een beetje op een zwerver. We hadden bewijs wie de grappenmaker was, alleen nu moeten we een plan bedenken hoe we hem gaan vinden. Hij moet hier ergens wonen, dat moet wel. We gingen de verschillende kastelen af en vonden geen spoor van de man. Het was al laat maar we bleven de verschillende huizen doorzoeken.
De volgende dag konden we op de camera beelden terug zien uit welke kant de man kwam, nu konden we hem gaan zoeken. Hij kwam uit de richting van het bos dus vroegen we elkaar “Gaan we dit echt doen?” maar we wilde hem graag pakken. Als we hem pakken wat gaan we dan doen? Gaan we hem opsluiten? Er zijn verschillende gevaren zoals wolven maar we waren overtuigd dat we dit gaan doen. In het bos vonden we een hutje met een smerig oud matras. We filmde de ruimte toen de man kwam aanlopen met zijn briefjes. Hij zegt ons om niet meer bij de kastelen te komen. We vroegen hem waarom doe je dit? Hij gaf aan dat hij het leuk vond om mensen bang te maken. We zeiden hem dat hij dit niet moest doen. Maar hoe weet je in welk hotel we zaten? De man zegt ons te zijn gevolgd.
Onze vakantie zat er op, we gingen met het vliegtuig terug naar huis. Eenmaal thuis, een paar dagen later stond er een artikel in de krant. “Een zwerver in Turkije is verdwenen en niet meer terug gevonden” Vervolgens vond ik een briefje in mijn huis “Ik zei het toch, ik heb je gewaarschuwd”.